.jpeg)
.jpg)
.jpg)
Evrenin En Büyük Aşkı...
(4).jpeg)
Dünya ile Güneş’in ilişkisini yalnızca bir mevsim geçişi, ısı ve ışık ayarlaması sananlarin varlığı biraz canımı sıkmış olduğundan mütevellit olayın aslını size anlatmam şart oldu. İşin aslı bir Jeff Buckley şarkısı kadar hüzünlü ve derin. Şimdi büyük aşkın daha öncesine gitmek ve yaşanan ihtiras dolu hikayeyi anlatmak istiyorum.
Sene; 4 milyar yıl önce. Dünya o zamanlar genç bir delikanlı. Bir yıldız sisiteminden diğer yıldız sisitemine sürükleniyor serseri bir şekilde. Galaksilerde olay çıkarıyor. Yıldız kümelerine girip gök taşını fazla kaçırarak kavga çıkarıyor, borca giriyordu. Çok da çapkın o zamanlar. 23 derece 27 dakika eğik olan ekseniyle tüm yıldızlara kaş altından göz kırparak o solucan deliği benim, şu kara delik senin dolanıyordu. Dünya yakışıklı, dünya bir gaz ve toz bulutu ve masmavi gözleriyle galaksilerin aranan playboyu. Gökyüzünde yalnız gezmiyor yani, yıldızlarla takılıyor her gece. Tabi insanoğlu henüz yaratılmadığı için de üzeri hiç hırpalanmamış, ozonu hiç delinmemiş ve taze.
Bir yıldız sisteminden diğer yıldız sistemine geçerken, onu gördüğünde sapsarı saçlarıyla, bizim genç Dünya’nın stratosfer’i titredi birden. Termosfer’i soğudu aniden. Daha önce hiç böyle hissetmemişti. Gecelik aşkları, duygusuz sevişmeleri bir anda tamamen anlamsızlaştı. Elips şeklini daha önce hiç kafasına takmamıştı. Bütün yıldızlar onu böyle seviyordu. Özgüveni hep tavanındaydı evrenin. İlk defa beğenilmeme korkusu yaşadı onu görünce. Bu sapsarı saçlarıyla bir ateş topunu andıran harika yıldız parçası dilini lal etmişti. Masmavi gözleri kamaştı. İlk defa böyle hissediyor, yüzeyindeki köklü değişikliklere anlam veremiyordu. Onsuz bir ışık saniyesi dahi geçiremeyeceğini farketti bir anda. Hemen tanışmalıydı onunla. Biliyordu ki bundan sonra hiçbir şey eskisi gibi olmayacaktı. Biliyordu ki bundan sonraki bütün hayatı boyunca bu yıldızın sisteminde kalacaktı. Adının daha sonra Güneş olduğunu öğreneceği bu ihtişamlı yıldıza utanarak da olsa yaklaşmayı başardı ve Evren’in en büyük aşkı böyle başladı.
Nikahlarını Satürn kıydı. İlk ışık yılları çok mutluydular. Güneş’e asılan Merkür ile ufak tefek sorunlar yaşamıştı Dünya ama bir şekilde hep aşklarını ön plana alarak dalaşmaktan vazgeçmişti Merkür ile. Güneş, sevgili olunması zor bir yıldızdı. Işığıyla herkesi parlatan bir sevgi kümesiydi adeta. Çok güzel bir kalbi vardı ayrıca ve o kalp cayır cayır yanıyordu Dünya’nın aşkı ile. Ancak Dünya genç ve kıskançtı. Aşıktı ama kıskançtı işte. Kıskançlık çok küçük bir kanser hücresi gibidir. Ne kadar sağlıklı olursa olsun bir vücut, büyür büyür ve yok eder bütün mevcudiyetini içine girdiği bünyenin. Sürekli Güneş’in yanında olmasına rağmen Güneş’in parlak ışıklarının etraftaki diğer gezegenlerle paylaşmak zorunda olmak Dünya’yı çileden çıkarıyor, kıskançlığının esiri ediyordu yavaş yavaş. O günlerde yavruları Ay gezegene geldi. Nur topu gibi bir uyduları olmuştu. Evet Ay çok eskiden sadece Dünya’nın değil, Güneş’in de uydusuydu. Aşklarındaki kara bulutlar Ay’ın doğuşuyla biraz dağılsa da, daha sonraları büyük aşklarına yeniden Dünya’nın kıskançlığı gölge düşürdü.
Güneş her gezegene, her yıldıza, her uyduya ve bilimum galaksi oluşumlarına sıcakkanlı davranıp onlara yardım eden koca yürekli bir yıldızdı. Kendisine daha önce asılmasına rağmen Merkür’e bile kötü davranmıyor, hatta ışığıyla onu bile aydınlatıyordu. Bu konu Dünya’yı sinir ediyor ve sürekli Güneş ile tartışmasına sebep oluyordu. Bir gün yine gök taşını fazla kaçıran Dünya, sinirli bir şekilde Güneş ile konuşurken kendisine hakim olamayıp Güneş’e atmosfer kaldırdı. Güneş sıcak ve parıltılıydı ama en yakınındaki sevdiceği olan Dünya’yı daha önce hiç yakmamıştı. -aşktan yanmayı saymazsak tabi- Dünya’nın atmosfer darbesiyle kalbi kırılan Güneş bir an için de olsa Dünya için de yanıcı hale geldi ve Dünya’nın üzerinde bir yerde koca bir kara delik meydana getirdi. Kısaca çok ağır kavga etmiş oldular. Bir sinirle gök taşının da etkisiyle Güneş’in yanından ayrılan Dünya eski kırıklarından Venüs’ün yanında aldı soluğu. Birkaç avuntu verici cümleden sonra Venüs ile birlikte olan Dünya, 7 ışık yıllık ilişkilerinde Güneş’i ilk defa aldatarak eski serseri hayatına geri dönüş yapmış oldu. Bu haberi Venüs’e yakın yerde kalan Merkür büyük bir fırsat olarak görüp hemen Güneş’e yetiştirdi. Güneş hiç düşünmeden Dünya’ya boşanma davası açarak gururlu yapısına ters düşmeyecek bir hareket yapmış oldu.
Tek celsede boşandılar. Ay’ın velayetini Dünya aldı. Plüton Dünya’nın, Merkür Güneş’in avukatlığını yaptı. Jüpiter hakimliğinde dava görüldü. İyi bir savunma yapan Plüton -ki daha sonraları Güneş kendi sisteminden kovdu Plüton’u- Ay’ın sadece Dünya’nın uydusu olarak kalmasını sağladı. Merkür Güneş’in dibinden ayrılmadı yıllarca, keza Venüs de Dünya’nın peşini bırakmadı. Fakat ikisi de birbirlerinden sonra ne kimseyle evlendiler ne de kimseye aşık oldular.
Dünya çekip gitmek istedi Güneş’in sisteminden. Fakat evladı olan Ay’ın, hayatta kalabilmesi için Güneş’in ışığına ihtiyacı vardı. Çünkü onun bir parçasıydı Ay. Doktor Uranüs, Dünya’ya eğer ay ile birlikte sistemden ayrılırlarsa Ay’ın en fazla 2 ışık yılı yaşayabileceğini söylemişti. Aşkını kalbine gömdü ve sonsuza dek gitmiş olarak kaldı Dünya, Güneş’inin yörüngesinde. Her Dünya yılı meydana gelen Güneş tutulması iki sevgilinin, hey ay meydana gelen Ay tutulması bir evlat ile onu meydana getirenin birbirlerine olan hasretini giderme hali şeklinde gerçekleşiyor.
Her gece Ay’a hayat veriyor Güneş. Her gece Ay’ı farklı bir şekilde görüyor insanoğlu Dünya üzerinden ve hala devam ediyor etrafında dönmeye Güneş’in Dünya. Hala seviyorlar birbirlerini uzaktan da olsa.
(Jeffbuckley Brüksel'den bildirdi)
facebook'ta Paylaş twitter'a yolla Allah'a havale et
|
|
|
(5).jpeg)
|
.jpg)
